Najnowszy raport Międzynarodowej Agencji Energii Odnawialnej stwierdza, że ambitne cele transformacji energetycznej w zakresie dekarbonizacji sektorów trudnych do ograniczenia nie przebiegają zgodnie z planem. Państwa grupy G7 zbyt wolno wdrażają wytyczne w zakresie tempa transformacji energetycznej.

W najnowszym raporcie Międzynarodowej Agencji Energi Odnawialnej (IRENA) „Decarbonising hard-to-abate sectors with renewables: Perspectives for the G7: przeanalizowano możliwe do zrealizowania zalecenia dla G7 w celu przyspieszenia dekarbonizacji sektorów trudnych do ograniczenia (ang. hard to abate), w tym transportu ciężarowego, żeglugi, lotnictwa oraz produkcji żelaza, stali, chemikaliów i produktów petrochemicznych. Wskazane sektory odpowiadają za 25 proc. światowego zużycia energii i około jedną piątą całkowitej emisji CO2. 

Cel porozumienia paryskiego, jakim jest ograniczenie globalnej temperatury powierzchni ziemi do 1,5°C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej do końca tego stulecia, wymaga szybszej dekarbonizacji wszystkich sektorów gospodarki do 2050 roku. 

Podczas gdy pełna dekarbonizacja sektorów trudnych do ograniczenia będzie wymagała wdrożenia różnorakich strategii, skuteczne ścieżki redukcji emisji dla tych sektorów opierają się przede wszystkim na energii odnawialnej oraz efektywności energetycznej.

Czym są sektory trudne do ograniczenia?

Sektory trudne do ograniczenia (ang. hard to abate), takie jak cement, chemikalia, nawozy, stal, lotnictwo, transport morski i drogowy wymagają ogromnego finansowania w celu dekarbonizacji ich działalności, w tym poprzez innowacyjne technologie i procesy – stwierdza ONZ.

Sektory trudne do ograniczenia są tak określane, ponieważ mimo wysiłków,  w ich przypadku trudno jest obniżyć emisje gazów cieplarnianych.

Jak zauważa Światowe Forum Ekonomiczne (World Economic Forum – WEF), sektory trudne do ograniczenia odgrywają kluczową rolę w powstrzymaniu wzrostu średniej globalnej temperatury.

OZE kluczowe w dekarbonizacji sektorów trudnych do ograniczenia

Odnawialne źródła energii (OZE) mogą odegrać kluczową rolę w dekarbonizacji sektorów trudnych do ograniczenia.

Pełna dekarbonizacja sektorów trudnych do ograniczenia będzie wymagała połączenia różnych podejść, biorąc pod uwagę charakterystykę każdego sektora wysokoemisyjnego. 

Jednak większość redukcji emisji będzie musiała zostać osiągnięta poprzez połączenie pięciu głównych ścieżek, które opierają się głównie na energii odnawialnej i efektywności energetycznej – stwierdza omawiany raport.

Potencjalne działania w celu przeciwdziałania globalnemu zagrożeniu klimatycznemu i osiągnięcia celu 1,5°C zawartego w porozumieniu paryskim szybko się kończą. Realizacja agendy klimatycznej wymaga rozwiązań wykraczających poza częściowe redukcje emisji, stąd też presja na sprawniejsze wdrażanie wytycznych dążących do realizacji polityk klimatycznych z porozumienia paryskiego

Dekarbonizacja na zakręcie. Kolejny raport z rzędu potwierdza wątpliwości

Jak stwierdzono w omawianym raporcie, podczas gdy technologia jest coraz bardziej dostępna, przy braku wystarczająco wysokich i powszechnych cen emisji dwutlenku węgla, terminowa transformacja w sektorach trudnych do ograniczenia będzie wymagała poniesienia kosztów w stosunku do systemów opartych na paliwach kopalnych. 

Różnice w kosztach różnią się znacznie w zależności od branży i zastosowania. 

Pomimo obiecujących postępów i zwiększonej uwagi ze strony decydentów, żaden z sektorów jest na trajektorii zgodnej z osiągnięciem zerowej emisji netto do połowy wieku.

„Przyspieszenie dekarbonizacji w tych trudnych do ograniczenia sektorach wymaga zdecydowanych działań ze strony rządów i sektora prywatnego, z daleko idącymi konsekwencjami dla polityki krajowej i międzynarodowej, planowanie technologii i infrastruktury, globalne rynki towarowe, międzynarodowe łańcuchy dostaw i modele biznesowe” – stwierdza dyrektor generalny Międzynarodowej Agencji Energii Odnawialnej, Francesco La Camera.

Omawiany raport nie jest jedynym, w którym poddaje się w wątpliwość możliwość realizacji ambitnych celów klimatycznych.

Raport „Tripling renewable power by 2030: The role of the G7 in turning targets into action”

Również opublikowany przez Międzynarodową Agencję Energii Odnawialnej stwierdza, że ambitne cele transformacji energetycznej w celu potrojenia udziału odnawialnych źródeł energii do 2030 roku są zagrożone, zaś państwa grupy G7 również nie spełniają oczekiwań w zakresie tempa transformacji.

Podobnego zdania jest Rystad Energy, który w swojej analizie z 2 maja wskazuje, że spośród wymienionych wcześniej sektorów trudnych do ograniczenia, pomimo ulg podatkowych mających na celu promowanie produkcji zielonej stali, europejski sektor stalowy ma trudności z dekarbonizacją.

Co więcej, we wrześniu ubiegłego roku Międzynarodowa Agencja Energii (IEA) opublikowała raport „Breakthrough Agenda Report 2023”, który wskazuje na niewystarczający postęp w przechodzeniu na czyste technologie i zrównoważone rozwiązania w sektorach trudnych do ograniczenia.

Fot. Depositphotos