Jednym z głównych celów polityki energetycznej Unii Europejskiej jest osiągniecie do 2050 roku neutralności klimatycznej. Kluczową rolę w tym procesie ma odegrać zielony wodór.

Wraz z przyjęciem porozumienia paryskiego, oraz naciskiem na transformację energetyczną w UE względem postępujących zmian klimatycznych, coraz więcej i coraz głośniej mówi się o wodorze jako alternatywie w sektorze energetycznym. Chociaż rozwój szerokiego spektrum zastosowania H2 dopiero się rozpoczyna, a do włączenia tego surowca do powszechnego użytku jest jeszcze długa droga, to tempo prac jest ekspresowe.

Zarówno sam sektor, jak i obszar naukowo-badawczy, bardzo szybko i prężnie się rozwija, prawie każdego dnia ogłaszane są nowe projekty. Lista ta, w nadchodzącym czasie będzie rosła, ponieważ coraz więcej firm i instytucji, próbuje wkroczyć w ten lukratywny sektor, który ma ogromny potencjał. Nie należy jednak zapominać, że pomimo tych wszystkich zalet, zdolności zielonego wodoru do dekarbonizacji transportu, ciepłownictwa czy przemysłu ciężkiego, jest to wciąż rodzący się sektor - największy obecnie działający elektrolizer ma tylko 20 MW.

Na łamach ZielonaGospodarka.pl wielokrotnie pisaliśmy o inwestycjach różnych sektorów w ekologiczny, zielony wodór, jego zastosowaniu czy wadach i zaletach. Aspektów jest wiele.

Myślenie stojące za przejściem od skali megawatów do skali gigawatów polega na tym, że przyszły popyt na zielony H2 będzie gigantyczny, co jest pewnikiem, a koszty można szybko obniżyć dzięki przeskalowaniu produkcji, w celu uczynienia odnawialnego wodoru tańszym od wodoru szarego (pozyskiwanego z reformingu metanu lub zgazowania węgla – z dużą emisją) do 2030 roku.

Każdego roku produkuje się około 70 milionów ton szarego wodoru, głównie do produkcji nawozów amoniakalnych i rafinacji ropy naftowej, emitując przy tym około 830 milionów ton CO2 rocznie – jest to równowartość łącznej emisji Wielkiej Brytanii i Indonezji. A szary wodór jest obecnie od dwóch do sześciu razy tańszy niż zielony.

Oto 7 największych europejskich projektów dotyczących ekologicznego wodoru, które są obecnie w trakcie realizacji. Oczywiście, czy wszystkie te projekty zostaną ukończone, czas pokaże.

HyDeal Ambition (67GW)

Lokalizacja: wiele lokalizacji w Europie Zachodniej, rozpoczynając od Hiszpanii i południowo-zachodniej Francji, sięgając po wschodnią Francję i Niemcy
Źródło zasilania: 95 GW energii słonecznej w wielu lokalizacjach do zasilania 67 GW elektrolizerów
Deweloperzy: grupa 30 potentatów rynku energetycznego, w tym dystrybutorzy gazu Snam, Enagás i OGE; producent elektrolizerów McPhy; Dostawca EPC Vinci Construction; oraz deweloperzy energii słonecznej Falck Renewables i Qair.
Planowane wykorzystanie H2: dostarczanie zielonego wodoru w całej Europie po 1,50 EUR/kg przed 2030 rokiem (aby był tańszy niż szary wodór)
Produkcja H2: 3,6 mln ton rocznie
Planowany termin zakończenia: przed 2030 rokiem
Oczekiwany koszt: nie podano
Etap realizacji prac: wczesny etap projektu ogłoszono w lutym 2021 roku, „pierwsza inicjatywa [jest] spodziewana w Hiszpanii w ciągu roku, w oparciu o portfolio elektrowni słonecznych o mocy bliskiej 10 GW” - według McPhy

NortH2 (co najmniej 10 GW)

Lokalizacja: Eemshaven, północna Holandia
Źródło zasilania: morska energia wiatrowa
Deweloperzy: Shell, Equinor, RWE, Gasunie, Groningen Seaports
Planowane wykorzystanie H2: energetyka przemysłu ciężkiego w Holandii i Niemczech
Produkcja H2: milion ton rocznie
Planowany termin ukończenia: 2040 roku (1 GW do 2027 roku, 4 GW do 2030 roku)
Oczekiwany koszt: nie podano
Etap realizacji prac: studium wykonalności w trakcie realizacji, ma zakończyć się do lipca 2021 roku

AquaVentus (10GW)

Lokalizacja: Helgoland, Niemcy
Źródło zasilania: morska energia wiatrowa
Deweloperzy: konsorcjum 47 firm, instytucji badawczych i organizacji, w tym RWE, Vattenfall, Shell, E.ON, Siemens Energy, Siemens Gamesa, Vestas, Northland Power, Gasunie i Parkwind
Planowane wykorzystanie H2: ogólna sprzedaż za pośrednictwem europejskiej sieci wodorowej
Produkcja H2: milion ton rocznie
Planowany termin zakończenia: 2035 roku (30 MW do 2025 roku, 5 GW do 2030 roku)
Oczekiwany koszt: nie podano
Etap realizacji prac: wczesny etap, projekt został ogłoszony w sierpniu

Greater Copenhagen (1,3 GW)

Lokalizacja: obszar aglomeracji Kopenhagi, Dania
Źródło zasilania: preferowane morskie farmy wiatrowe
Deweloperzy: Orsted, Maersk, DSV Panalpina, DFDS, SAS
Planowane wykorzystanie H2: wodór w autobusach i ciężarówkach, e-paliwo (pochodzące z zielonego wodoru i wychwyconego CO2) dla żeglugi i lotnictwa
Produkcja H2: nie podano, ale potencjalnie jest to „250 000 ton zrównoważonego paliwa” rocznie
Oczekiwany koszt: nie podano
Planowany termin zakończenia: 2030 roku (10 MW już w 2023 roku, 250 MW do 2027 roku )
Etap realizacji prac: w trakcie realizacji studium wykonalności, w celu podjęcia ostatecznej decyzji inwestycyjnej w 2021 roku

SeaH2Land (1GW)

Lokalizacja: klastry przemysłowe w belgijskich i holenderskich obszarach portowych Morza Północnego
Źródło zasilania: morska farma wiatrowa o mocy 2 GW w holenderskiej części  Morza Północnego, zasilająca 1 GW z elektrolizerów
Deweloperzy: Orsted we współpracy z ArcelorMittal, Yara, Dow Benelux i Zeeland Refinery
Planowane wykorzystanie H2: Do użytku w klastrach przemysłowych do produkcji stali, amoniaku, etylenu i paliwa
Produkcja H2: nie podano, natomiast aktualne zużycie szarego wodoru w klastrach przemysłowych to 580 000 ton rocznie
Oczekiwany koszt: nie podano
Planowany termin zakończenia: 2030 roku
Etap realizacji prac: wczesny etap, projekt został ogłoszony pod koniec marca 2021 roku

Esbjerg (1GW)

Lokalizacja: Esbjerg, Dania
Źródło zasilania: morska farma wiatrowa
Deweloper: Copenhagen Infrastructure Partners, we współpracy z gigantami żeglugowymi Moller-Maersk i DFDS oraz firmami spożywczymi Arla, Danish Crown i DLG
Planowane wykorzystanie H2: zielony amoniak do produkcji nawozów oraz paliwo okrętowe
Wyjście H2: nie podano
Oczekiwany koszt: nie podano
Planowany termin zakończenia: 2025-2027 rok
Etap realizacji prac: wczesny etap, ogłoszony w lutym 2021 roku

Siny H2 (1GW)

Lokalizacja: Sines, południowo-zachodnia Portugalia
Źródło energii: nie zdecydowano, prawdopodobnie będzie to energia z farm wiatrowych i energia słoneczna produkowana w obszarze lądowym
Deweloperzy: EDP, Galp, Martifer, REN, Vestas
Planowane wykorzystanie H2: konsumpcja krajowa i eksport
Wyjście H2: nie podano
Oczekiwany koszt: 1,5 mld EUR (1,84 mld USD)
Planowany termin zakończenia: 2030 roku
Etap realizacji prac: w trakcie studium wykonalności